Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy jest dziś nowoczesną placówką obejmującą kształce­niem dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacz­nym i głębokim, dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, oraz niepełnosprawnościami sprzężonymi. Ośrodek oferuje wiele atrakcyjnych zajęć dydaktycznych, wychowawczych, opiekuńczych i specjali­stycznych. Początki były jednak trudne…

W dniu 1 września 1967 roku został powołany do życia Państwowy Zakład Wychowawczy. Na mocy Ustawy o rozwoju systemu oświaty i wychowania z dnia 15 lipca 1961 roku objęto wówczas nauczaniem i opieką dzieci uznawane dotychczas za niezdolne do nauki. Nowo utworzona placówka oświatowo – wychowawcza mieściła się w budynku przy uli­cy Kościuszki 16 (obecnie budynek mieszkalny, na skrzyżowaniu ulic Kościuszki i Słowackiego).

Pierwszymi uczniami Zakładu byli chłopcy niepełnosprawni intelektualnie w stopniu lek­kim oraz z pogranicza normy intelektualnej. Kształcenie obejmowało etap szkoły podsta­wowej. W latach późniejszych do Zakładu były przyjmowane również dziewczynki. Prawidłowe funkcjonowanie utrudniały trudne warunki lokalowe i sanitarne oraz brak niezbędnego sprzętu i pomocy do nauczania.

W pierwszym roku działalności Zakładu niektóre klasy korzystały również z izb lekcyjnych w Szkołach Podstawowych nr 2 i 4.

Rada Pedagogiczna i personel administracyjny pod kierownictwem pierwszego dyrektora, Pana Zygmunta Sobieraja, ofiarnie pracował na rzecz poprawy warunków w placówce. Nauczyciele i pra­cownicy administracyjni aktywnie uczestniczyli w pracach remontowych, samodzielnie wyposażali sale przedmiotowe w niezbędny sprzęt. W efekcie tych działań w Zakładzie przy ulicy Kościuszki 16 zna­lazły się sypialnie internackie, dwie pracownie, dwie klasy, pomieszczenia do zajęć pozalekcyjnych, gabinet dyrektora, biuro, ambulatorium, izolatka i magazyn gospodarczy. W Zakładzie uczyło się 85 dzieci z całej Polski, z których 35 przebywało w internacie.

W roku szkolnym 1969/1970 placówka przejęła budynki: przy ul. Kościuszki 12 (obecna siedziba Li­ceum Katolickiego) w którym znalazł się internat a także mieszkania dla nauczycieli, oraz przy ulicy Słowackiego 8 (obecnie budynek mieszkalny sąsiadujący ze Specjalnym Ośrodkiem Szkolno Wycho­wawczym) w którym zorganizowano 8 izb lekcyjnych. Mimo to prawidłowe funkcjonowanie placówki utrudniały małe i słabo oświetlone izby, wąskie korytarze, brak odpowiedniej ilości urządzeń sanitar­nych, sali gimnastycznej i boiska.

Dużej pomocy, w modernizacji budynków Zakładu, w polepszeniu warunków zamieszkania wycho­wanków, udzieliły szkole kierownictwa mławskich przedsiębiorstw i instytucji. W szczególności Spółdziel­nia Inwalidów „Współpraca”, Spółdzielnia Mieszkaniowa „Zawkrze”, Spółdzielnia Wielobranżowa oraz dyrekcja PKS. Jednym z licznych przejawów tej bezinteresownej pomocy było ufundowanie wycho­wankom – sierotom lub półsierotom, książeczek mieszkaniowych PKO.

W kolejnych latach nastąpił dalszy rozwój placówki. Urządzono łaźnię, odnowiono pomieszczenia, zmieniono część wyposażenia internatu, zakupiono pomoce dydaktyczne. W szkole powstała pierw­sza klasopracownia przedmiotowa do przyrody, która zainspirowała powstawanie innych pracowni przedmiotowych i specjalistycznych. Przed budynkiem internatu położono drogę dojazdową.

Inicjatywy zmierzające do rozwoju placówki podejmowane przez Dyrekcję Zakładu i Radę Pedagogiczną spotykały się z aprobatą i poparciem władz miejskich.

W roku szkolnym 1977/1978 uczyło się już 184 dzieci i młodzieży, a w Internacie zamieszkiwało 116 wychowanków.

Kadra Pedagogiczna Ośrodka składała się z 32 osób, a personel administracyjny i pomocniczy z 15 pracowników.